برچسب های RFID
آیا کاربرد برچسب های RFID را می‌دانید؟ RFID مخفف واژه Radio-Frequency-Identification (شناسایی به وسیله فرکانس رادیویی) است و معنای آن استفاده از برچسب خاصی بر روی کالا، حیوانات یا اشخاص به منظور شناسایی و رهگیری مسیر حرکت آنها به وسیله امواج رادیویی است. این سیستم متشکل از یک دستگاه ردیاب و برچسب‌هایی است که بر روی کالا و… الصاق می‌شود.
اکثر برچسب های RFID متشکل از دو بخش هستند: قسمت اول یک تراشه برای ذخیره و پردازش اطلاعات، مدوله و غیر مدوله کردن سیگنال‌های رادیویی و کارکردهای خاص دیگر است. قسمت‌های دوم آنتن دریافت و ارسال سیگنال است.
انوع برچسب های RFID
برچسب های RFID عمدتا سه نوع هستند: برچسب های RFID فعال، که دارای باطری است و می‌تواند به طور خودکار سیگنال‌های مورد نظر را ارسال کند، برچسب های RFID غیر فعال، که باطری ندارند و نیازمند منبع خارجی برای شروع به کار و ارسال سیگنال هستند. نوع سوم برچسب‌های غیر فعال، دارای باطری کمکی هستند (BAP tags) که نیازمند منبع خارجی برای روشن شدن هستند اما قابلیت ارتباطی بسیار بالاتری دارند که موجب می‌شود محدوده عملکرد آنها بزرگتر باشد.
سازمان‌های گوناگونی برای تعریف آیین‌نامه‌ها و استاندارد‌های مربوط به استفاده از RFID موجود هستند. از آن جمله می‌توان به سازمان بین‌المللی استاندارد (ISO)، کمیسیون بین‌المللی ابزارهای الکترونیکی (IEC)، گروه بین‌المللی ASTM، اتحادیه DASH7 و EPCglobal اشاره کرد.
تاریخچه RFID
پیدایش فناوری RFID به سال ۱۹۷۰ باز می‌گردد. این فناوری به علت گران بودن تا چندی پیش در مقیاس وسیعی مورد استفاده قرار نگرفته بود. برچسب‌های RFID در ابتدا برای ردیابی اشیای بزرگ مثل چمدان‌های مسافران در هواپیما، خودرو‌هایی که در قطار‌های باری حمل و نقل می‌شوند و دام‌هایی مثل گاو مورد استفاده قرار گرفته بود.
برچسب‌هایی که آن زمان مورد استفاده قرار می‌گرفت برچسب‌های ارتباط القایی(inductively coupled RFID tags) نام داشت. این برچسب‌ها شامل تشکیلات پیچیده‌ای از سیم پیچ‌های فلزی، آنتن و شیشه بودند. نسل بعدی برچسب های RFID، برچسب‌های ارتباط خازنی (Capacitively coupled tags) نام داشت. این برچسب‌ها به منظور پایین آوردن هزینه استفاده از این فناوری ابداع شد. این نوع برچسب به این قصد طراحی شده بود که بتوان کالاهای کم بهاتر را با آن ردیابی کرد. برای ارسال اطلاعات در این برچسب‌ها به جای سیم پیچ فلزی از نوعی جوهر کربنی رسانا استفاده می‌شد.
این جوهر بعد از چاپ بر روی برچسب‌های کاغذی به وسیله دستگاه ردیاب قابل اسکن بود. برچسب‌های BiStatix شرکت موتورولا در این فناوری پیشتاز بود. در این برچسب‌ها از تراشه‌ای استفاده می‌شد که تنها ۳ میلیمتر پهنا داشت و قادر بود ۹۶ بیت اطلاعات ذخیره کند. اما این فناوری امکان فراگیر شدن را پیدا نکرد و تولید برچسب‌های BiStatix درسال ۲۰۰۱ متوقف شد.
نوع جدیدتر برچسب های RFID همان‌هایی است که در بخش پیشین ذکر شد: برچسب‌های فعال، برچسب‌های غیرفعال با بطری کمکی. هر یک از این برچسب‌ها قادر به ذخیره ۲ کیلوبایت اطلاعات است و اجزای آن (تراشه، آنتن و باطری) داخل پوششی از جنس پلاستیک، سیلیکون یا شیشه قرار دارد.
عملکرد برچسب RFID را می‌توان به مراحل زیر تقسیم بندی کرد:
- اطلاعات برچسب RFID تا زمان خوانده شدن در تراشه برچسب ذخیره می‌شود.
- آنتن تعبیه شده در برچسب، انرژی موج الکترومغناطیس فرستاده شده از آنتن دستگاه ردیاب را دریافت می‌کند.
- برچسب RFID یا به کمک باطری درونی خود و یا با ذخیره کردن انرژی دریافتی از دستگاه ردیاب (در برچسب‌های غیرفعال) شروع به فرستادن امواج رادیویی به دستگاه ردیاب می‌کند.
- دستگاه ردیاب بعد از گرفتن موج رادیویی ارسال شده از برچسب، آن را تبدیل به اطلاعات معنادار می‌کند. در نهایت می‌توان مسیر کالاها را ردیابی کرد.
امروزه با توجه به فروش آنلاین و افزایش خریدهای اینترنتی این فناوری تقاضای بیشتری پیدا کرده است. زیرا با استفاده از اینترنت دیگر مسافت و زمان معنایی ندارد و ممکن است بسیاری از افراد کالاهایی را از شهرها و یا حتی کشورهای دیگر خریداری نمایند. به همین دلیل هم با استفاده از این فناوری می‌توانند به راحتی محصولات را ردگیری کرده و از سلامت و وضعیت محموله خود مطمئن شوند.
